Zondagmiddag ben ik een bezoekje gaan brengen aan het MIM (muziekinstrumentenmuseum) te Brussel.
Al sinds mijn kinderjaren is mijn interesse in verschillende soorten muziekinstrumenten groot. Ik speel al sinds mijn zesde dwarsfluit en heb acht jaar lang op een academie heel wat andere instrumenten bestudeerd en beluisterd in klassieke stukken. Ook al hou ik mij hier de laatste jaren niet zoveel meer mee bezig, toch is mijn liefde voor muziekinstrumenten nog niet verdwenen.
Het leek mij dus ideaal om eindelijk eens een kijkje te gaan nemen in het MIM.
Aangekomen aan het museum, leek het toch niet zo'n rustige dag te worden.
De inkomhal van het museum was niet erg groot waardoor ik snel een bedrukt gevoel kreeg. Er stonden heel wat mensen aan te schuiven en te wachten om de toonzalen te kunnen betreden. Ik dacht dat ik me in de zalen zelf kon verwachten aan een overrompeling van mensen waardoor ik niet zou kunnen genieten van mijn bezoek.
Gelukkig was het museum ingedeeld in vier grote toonzalen waardoor de massa zich kon verspreiden.
Elke toonzaal besteedt aandacht aan verschillende soorten instrumenten en periodes:
- Klanklabo
- Tradities in de wereld
- Westerse kunstmuziek
- Snaren en klavieren
Bij het betreden van de toonzalen, kreeg ik een hoofdtelefoon mee die ik op verschillende plaatsen zou kunnen inpluggen om muziek en de verschillende klanken van de instrumenten te kunnen horen.
De eerste toonzaal die ik bezocht heb, bevond zich op het gelijkvloers en wijdde zich aan instrumenten uit de traditionele muziek.
Hier trof ik verschillende instrumenten aan vanuit verschillende culturen uit de hele wereld. Vooral de Chinese instrumenten trokken mijn aandacht omwille van hun uniek uiterlijk (versieringen, afwerking,...).
Dit verschilt heel sterk met de instrumenten uit de westerse cultuur. Door het gebruik van de hoofdtelefoon kon ik mij ook echt inleven in de verschillende culturen. Zo maakte ik een reis van India naar Afrika, van China naar Europa,...
Door het beluisteren van de verschillende fragmenten voelde het aan alsof ik elk werelddeel bezocht had.
 |
| Sitar uit Indië |
 |
| Afrikaanse instrumenten |
Wat ik nog heel speciaal vond in deze zaal, was de ‘serpentenluchter’. Deze dateert van het einde van de 18de eeuw. Voor hun hergebruik als luchter, dienden ze als basisinstrument en in haromie-orkesten of als begeleidingsinstrumenten bij kerkgezang.
Onderstaande klavecimbel is mijn lievelingsinstrument uit heel het museum.
De vleugel van deze was beschilderd en de klankkast was rijkelijk versierd. Voor mij was dit instrument eerder een kunstwerk.
Vervolgens ging ik naar de derde toonzaal waar de belangrijkste snaar-en klavierinstrumenten systematisch stonden opgesteld. Zo stonden er nog heel wat verschillende soorten klavecimbels, orgels, harpen en piano’s. Ook deze instrumenten waren tot in het detail rijkelijk versierd. Deze zaal gaf mij meer de indruk dat de instrumenten ware kunstwerken zijn.
Enkele voorbeelden:
Tot slot ben ik naar het klanklabo gegaan. Hier stond een verzameling van mechanische instrumenten, klokken en enkele instrumenten uit de 20ste eeuw.
Het mooiste instrument was de 19de eeuwse orchestrion die automatisch een oneindig muziekstuk kan componeren.
Over het algemeen vond ik mijn bezoek aan het MIM heel fijn. Ik vond het heel leuk om korte muziekfragmenten te beluisteren bij bepaalde instrumenten. Ik werd meegesleept naar de verschillende culturen en periodes. Hierdoor heb ik de evolutie bij sommige instrumenten zelf kunnen zien en horen.
Ook het gebouw zelf gaf een heel authenthiek en levendig gevoel vanwege zijn inrichting.
Ik vond het wel jammer dat er niet meer instrumenten uit de 20ste en 21ste eeuw stonden.
Toch raad ik iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van instrumenten aan om zelf een bezoekje te brengen aan dit museum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten